Blaasontsteking is een van de meest gediagnosticeerde ziekten op het gebied van urologie. Dit is de nummer 1 urologische ziekte waarmee bijna elke vrouw minstens één keer in haar leven te maken krijgt. Het is een inflammatoire pathologie van de blaas, die optreedt als gevolg van het binnendringen van pathogene microflora in de blaas. Als gevolg hiervan vermenigvuldigen bacteriën zich in de blaas, wat leidt tot een aantal karakteristieke symptomen. In zeldzame gevallen verschijnt de ziekte als gevolg van allergische of toxische effecten.
Belangrijk!
De informatie in dit artikel mag niet worden gebruikt voor zelfdiagnose of zelfbehandeling. Voor de juiste diagnose en behandeling dient u altijd een arts te raadplegen.
Meestal komt cystitis voor bij vrouwen, wat wordt geassocieerd met structurele kenmerken van het urinewegstelsel. Volgens statistieken worden er elk jaar meer dan 30 miljoen gevallen van de ziekte in ons land ontdekt. Bovendien gaat meer dan de helft van de jaarlijkse bezoeken aan de uroloog gepaard met blaasontsteking in acute of chronische vorm.
Behandeling van cystitis is gericht op het elimineren van de bestaande symptomen en het normaliseren van het functioneren van het gehele urogenitale systeem. In het artikel zullen we het hebben over de belangrijkste oorzaken van pathologie, tekenen van ontwikkeling, kenmerken van therapie en preventie.
Soorten cystitis
Afhankelijk van de kenmerken van de ontwikkeling en het beloop worden verschillende soorten ziekte onderscheiden. Volgens de pathogenese (dat wil zeggen het ontwikkelingsmechanisme), wordt cystitis van het volgende type onderscheiden:
- Primair (ongecompliceerd). Het komt voor als een afzonderlijke onafhankelijke pathologie, die in de regel voorkomt bij relatief gezonde patiënten die geen urineweguitstroomstoornissen hebben.
- Secundair (ingewikkeld). Het kan het gevolg zijn van een schending van de uitstroom van urine bij een aantal bijkomende ziekten: bijvoorbeeld urolithiasis of tumorformaties in de bekkenorganen.
Afhankelijk van de etiologie (oorzaken van ontwikkeling) kunnen de volgende soorten blaasontsteking worden onderscheiden:
- Besmettelijk. Het wordt het resultaat van bacteriële werking op de weefsels van het orgel.
- Giftig. Het treedt op als gevolg van de nadelige effecten van toxines, medicijnen, maar ook als gevolg van bestraling of chemotherapie.
- Allergisch. Wordt een gevolg van blootstelling aan verschillende allergenen.
Een afzonderlijke classificatie van de ziekte wordt uitgevoerd, rekening houdend met morfologische veranderingen:
- catarrale cystitis. Het wordt gekenmerkt door schade aan de bovenste lagen van het blaasslijmvlies. Hiermee treden zwelling en hyperemie op (een toestand van verhoogde bloedvulling van het orgel).
- Hemorragisch. Het leidt tot een ontsteking van de bloedvaten, waardoor het bloed in de urine binnendringt.
- Ulceratief vezelig. Het wordt gekenmerkt door de verspreiding van het ontstekingsproces naar de spierweefsels van het orgel.
- Gangreneus. Geassocieerd met de ontwikkeling van necrotische veranderingen in de wanden van de blaas.
- Interstitiële. Het ontstekingsproces strekt zich uit tot de mucosa van het orgaan, de submucosa en de spierlaag.
Een aparte vorm van cystitis wordt vaak de postcoïtale variant ("honeymoon cystitis") genoemd. Deze variant van de ziekte treedt op na ontmaagding. Dit komt door de penetratie van vaginaal slijm in de urethra.
Ook worden, volgens de stadia van de cursus, acute en chronische (recidiverende) cystitis onderscheiden. De acute vorm wordt gekenmerkt door een ongecompliceerd beloop en heeft levendige symptomen. Als de ziekte chronisch is geworden, verschijnen de karakteristieke symptomen van de patiënt alleen tijdens perioden van exacerbatie.
Belangrijk!
De informatie in dit artikel mag niet worden gebruikt voor zelfdiagnose of zelfbehandeling. Voor de juiste diagnose en behandeling dient u altijd een arts te raadplegen.
Symptomen van de ziekte
Tekenen van cystitis kunnen zeer divers zijn en zijn vaak afhankelijk van de vorm van pathologie. Als we het hebben over het algemene symptomatische beeld, dan komt het volgende het meest voor:
- Frequente aandrang om te urineren (normaal gesproken is het aantal plassen gedurende de dag ongeveer 6-10 keer).
- Ongemak in de blaas, een gevoel van volheid.
- Pijn in de onderbuik.
- Branden en snijden tijdens het plassen.
- Verandering van de kleur van urine, de aanwezigheid van onzuiverheden (bloed of slijm).
Er zijn ook algemene symptomen van intoxicatie. Een vrouw kan koude rillingen, zwakte, vermoeidheid, koorts en hevig zweten ervaren. In ernstige gevallen, als gevolg van schade aan de spierlaag van de blaas, treedt urine-incontinentie op.
Cystitis kan een manifestatie worden van elke urologische ziekte, dus het klinische beeld hangt grotendeels af van de aard van de onderliggende pathologie. Bovendien kunnen de symptomen van de ziekte tekenen zijn van ontstekingsziekten van de organen van het voortplantingssysteem. Helaas komt deze combinatie bij vrouwen zeer vaak voor.
Oorzaken van cystitis
Pathologie is een van de polyetiologische (dat wil zeggen multi-causaal), dus verschillende factoren dragen bij aan de ontwikkeling ervan. De belangrijkste oorzaak van het optreden is het binnendringen in de blaas van verschillende micro-organismen. In bijna 90% van de gevallen is dit E. coli, die in het rectum leeft en zich in de buurt van de urinewegorganen bevindt. Ook wordt het ontstekingsproces veroorzaakt door andere bacteriën en micro-organismen: Candida-schimmels, chlamydia, herpesvirus, enz.
Pathologische organismen kunnen op verschillende manieren de urinewegen binnendringen. Er zijn de volgende manieren van penetratie:
- Oplopend. Het komt het vaakst voor, pathogene microflora komt de blaas binnen via de urethra.
- aflopend. In dit geval dringen micro-organismen vanuit de nieren binnen (bijvoorbeeld in aanwezigheid van pyelonefritis).
- Lymfogeen. Geassocieerd met de lymfestroom, waardoor organismen de blaas binnenkomen vanuit andere organen van het kleine bekken, in aanwezigheid van een ontsteking daarin.
- Hematogeen. Infectie vindt plaats vanuit verre ontstekingshaarden als gevolg van de bloedstroom.
Er zijn verschillende redenen waarom cystitis vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. Deze omvatten het volgende:
- De speciale structuur van het voortplantingssysteem, die bijdraagt aan de verspreiding van bacteriën en infecties in het urinestelsel.
- Een korte urethra, die zich dicht bij de anus bevindt (een plaats waar verschillende bacteriën zich ophopen).
- Frequente hormonale schommelingen, die de immuniteit van het lichaam kunnen verzwakken.
Risicofactoren
Er zijn factoren die het risico op het ontwikkelen van blaasontsteking verhogen. Waaronder:
- Onderkoeling van de bekkenorganen.
- Verminderde immuniteit.
- Constant overwerk, frequente stress.
- Overtreding van de regels voor intieme hygiëne.
- Neiging tot constipatie.
- Misbruik van gekruid en gekruid voedsel.
- Stagnatie in de bekkenorganen.
- Chronische pathologieën van het urogenitale systeem.
- Alcohol misbruik.
- Aangeboren pathologieën van de urinewegen.
Een andere factor voor de ontwikkeling van een dergelijke infectie is zwangerschap. Volgens statistieken ervaart elk 10e zwanger meisje symptomen van blaasontsteking. Deze aandoening leidt tot een afname van de algemene immuniteit, een verandering in hormonale niveaus, een toename van de baarmoeder en een verslechtering van de bloedtoevoer naar de blaas.
Ook wordt de ziekte vaak gediagnosticeerd bij patiënten in de menopauze. Boven de leeftijd van 50-55 daalt de oestrogeenspiegel, wat vaak leidt tot een verzwakking van het slijmvlies van de blaas.
Bij veel patiënten manifesteert acute of chronische cystitis zich tijdens de menstruatie. Dit komt doordat bacteriën samen met menstruatiebloed de urethra binnendringen. De volgende factoren kunnen een dergelijke aandoening tijdens de menstruatie veroorzaken:
- Spruw of andere infectieuze pathologieën.
- Ontstekingsprocessen in de bekkenorganen.
- Verminderde algemene immuniteit.
- Seksueel overdraagbare infecties.
- Allergische reactie op maandverband of tampons.
- Het niet naleven van de hygiëneregels.
Kenmerken van de behandeling:
De diagnose "cystitis" wordt gesteld op basis van de klachten van de patiënt en een onderzoek door een uroloog of gynaecoloog, en sommige tests en instrumentele onderzoeken zijn ook verplicht.
De arts schrijft de vrouw voor:
- algemene urineanalyse;
- klinische bloedtest;
- urinekweek, bacteriologisch onderzoek (bij vermoeden van gecompliceerde cystitis).
Bij een terugkerend ziekteverloop, een uitstrijkje en het zaaien van vaginale afscheiding, kan een analyse op antilichamen tegen het herpesvirus, schaafwonden van de urethra en het cervicale kanaal worden voorgeschreven. Deze procedures helpen om factoren te identificeren die terugvallen veroorzaken.
Instrumentele technieken zijn ook belangrijk bij de diagnose van pathologie. Onder hen:
- Echografie van de bekkenorganen en blaas.
- MRI van het urogenitale systeem.
- Cystoscopie met biopsie (met gecompliceerd of terugkerend beloop).
Met dergelijke diagnostische procedures kunt u de aanwezigheid van pathologie en de oorzaken van het optreden ervan bepalen. Op basis van de verkregen gegevens kan een specialist een behandelschema voor blaasontsteking opstellen. De therapie is gebaseerd op een geïntegreerde aanpak, die gericht is op het bereiken van de volgende doelen:
- Uitvoeren van antibacteriële en symptomatische therapie, eliminatie van bestaande symptomen.
- Preventie van mogelijke complicaties.
- Preventie van herhaling van pathologie.
Antibacteriële en symptomatische therapie omvat het nemen van verschillende medicijnen. Dit kunnen pijnstillers, antibacteriële, ontstekingsremmende medicijnen, krampstillers, enz. Zijn. Het doel van hun toediening is om de symptomen te verlichten en het bestaande ontstekingsproces te elimineren. Bovendien kan de arts immunomodulatoren of multivitaminecomplexen voorschrijven. Als cystitis recidiverend is, worden vaak op bacteriofaag gebaseerde preparaten gebruikt.
Daarnaast is het mogelijk om verschillende fysiotherapeutische methoden voor te schrijven. Onder hen:
- Elektroforese. Helpt ontstekingen te verlichten en krampen te verminderen.
- Magnetotherapie. Elimineert bacteriën en virussen in het ontstoken orgaan.
- Inductotherapie. Draagt bij aan de normalisatie van de bloedstroom, normaliseert het urinestelsel.
Ook wordt de patiënt aanbevolen om verschillende regels te volgen:
- Sluit gekruid, gekruid en zout voedsel, koolzuurhoudende dranken, koffie, alcohol en zoetigheden uit van het dieet.
- Weiger geslachtsgemeenschap gedurende de behandelingsperiode.
- Drink voldoende water (zure vruchtendranken en urologische kosten worden ook aanbevolen).
- Weiger fysieke activiteit (inclusief zwemmen in het zwembad en vijvers).
Belangrijk!Traditionele geneeswijzen hebben geen bewezen effectiviteit, daarom kunnen ze alleen in combinatie met medicijnen worden gebruikt. U kunt zelf geen folkremedies gebruiken - raadpleeg uw arts!
Behandeling vindt plaats op poliklinische basis, met enkele uitzonderingen. Soms is ziekenhuisopname van de patiënt nodig, indicaties hiervoor kunnen zijn:
- Ernstig verloop van de ziekte.
- De aanwezigheid van ernstige bijkomende ziekten (bijvoorbeeld diabetes mellitus).
- Het optreden van complicaties.
- Gedecompenseerd hartfalen.
- Ineffectiviteit van lopende antibiotische therapie.
Symptomen en behandeling van acute cystitis
De acute vorm ontwikkelt zich snel tegen de achtergrond van de relatieve gezondheid van de patiënt. Het belangrijkste symptoom is frequent urineren. Ook voor acute cystitis bij vrouwen zijn symptomen zoals hevige pijn, branderig gevoel bij het plassen, symptomen van intoxicatie en koorts kenmerkend.
Er is een snelle toename van de symptomen en een toename van het aantal plassen tijdens de eerste dag. De intervallen tussen het plassen kunnen worden teruggebracht tot 5-15 minuten. Tegelijkertijd treden drang zowel overdag als 's nachts op.
De aandoening kan gepaard gaan met het verschijnen van bloed in de urine en etterende afscheiding. De acute vorm van pathologie duurt gemiddeld tot 7-10 dagen, zonder het ontbreken van een goede behandeling, wordt de ziekte chronisch met exacerbatiefasen.
Symptomen en behandeling van chronische cystitis
Deze fase ontwikkelt zich als gevolg van een onjuiste en / of vroegtijdige behandeling van het ontstekingsproces. Vaak is pathologie het resultaat van zelfmedicatie en ongecontroleerde medicatie.
Bovendien kan de chronische vorm het gevolg zijn van andere ziekten van het urogenitale systeem. Cystitis wordt vaak gediagnosticeerd bij patiënten met pyelonefritis, vulvovaginitis en verschillende infecties van de voortplantings- en urinewegen.
Het gevaar van chronische cystitis is dat het optreedt zonder uitgesproken symptomen. Een vrouw kan exacerbaties ervaren gevolgd door remissie, waarbij er geen problemen zijn met plassen. Tijdens exacerbaties verschijnen echter symptomen die lijken op de acute vorm. Er is frequent urineren met pijn en pijn, vaak verschijnt er bloed of etterende afscheiding in de urine.
Bij de behandeling van chronische cystitis is het belangrijk om de factoren te elimineren die voortdurend terugvallen veroorzaken. Tijdens de menopauze en in aanwezigheid van hormonale stoornissen wordt bijvoorbeeld hormoonvervangende therapie voorgeschreven. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om aangeboren afwijkingen in het urinestelsel te corrigeren.
Mogelijke complicaties
De sleutel tot een succesvolle behandeling van cystitis is een tijdig bezoek aan de arts. In de regel duurt de therapie in dergelijke gevallen niet langer dan 10-12 dagen. Bij afwezigheid van medische zorg en niet-naleving van de aanbevelingen van de arts, kan de patiënt echter een chronische vorm van de ziekte ervaren. In dit geval zijn complicaties niet uitgesloten, waaronder:
- pyelonefritis;
- paracystitis;
- abces;
- urine-incontinentie;
- schending van de reproductieve functie van het lichaam.
Preventieve therapie wordt aanbevolen voor patiënten met vaak terugkerende cystitis (meer dan 3 exacerbaties per jaar) om mogelijke complicaties te voorkomen. Het gaat om het nemen van kleine doses antibiotica, maar een dergelijke behandeling wordt alleen uitgevoerd zoals voorgeschreven door een arts.
Ziektepreventie
In de meeste gevallen helpen eenvoudige preventieve maatregelen om de ontwikkeling van blaasontsteking te voorkomen. Inclusief, het is noodzakelijk:
- Goede hygiëne van de uitwendige geslachtsorganen.
- Let op de hygiëne tijdens seksuele activiteit.
- Drink dagelijks voldoende schoon water.
- Elimineer alle provocerende factoren (stress, onderkoeling, een grote hoeveelheid gekruid en gekruid voedsel).
- Zoek tijdig medische hulp en behandel ziekten van de bekkenorganen niet alleen.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat het tijdens cystitis verboden is om een bad / sauna te bezoeken of het lichaam op de een of andere manier te oververhitten (inclusief het gebruik van verwarmingskussens in de onderbuik). In aanwezigheid van een bacteriële vorm van de ziekte kan de reproductie van pathogene microflora worden uitgelokt. En dit verhoogt het risico op het ontwikkelen van een abces. Als de ziekte van een andere aard is, zal het verwarmen van de weefsels de bloedmicrocirculatie versnellen. Hierdoor kan er bloed in de urine komen en de pijn verergeren.
Bij het voorkomen van blaasontsteking is het regelmatig legen van blaas en darmen belangrijk. Ook wordt een vrouw aanbevolen om een actieve levensstijl te leiden, fysieke activiteit op te nemen in de dagelijkse routine. Dit zal congestie in de bekkenorganen elimineren en het proces van urineren normaliseren.
Blaasontsteking is een uiterst onaangename ziekte, omdat het een snel verloop heeft en de kwaliteit van leven kan beïnvloeden. Met de juiste en rationele benadering van de behandeling kunt u echter snel alle symptomen van de ziekte elimineren en verschillende complicaties voorkomen. Het belangrijkste in dit geval is om niet zelfmedicatie te geven en het contact met een arts niet uit te stellen.
Belangrijk!
De informatie in dit artikel mag niet worden gebruikt voor zelfdiagnose of zelfbehandeling. Voor de juiste diagnose en behandeling dient u altijd een arts te raadplegen.